قدرت نرم توانایی تأثیرگذاری بر دیگران برای کسب نتایج مطلوب از طریق جذابیت به جای اجبار یا تطمیع است.

ایده جذب به عنوان نوعی از قدرت به فیلسوفان چین باستان ازجمله لائوتسه در قرن هفتم قبل ازمیلاد برمی گردد.

قدرت نرم با دو بعد از نظریه ابعاد سه گانه قدرت (برجسته سازی و قدرت بنیادین) که استیون لوکس در کتاب «قدرت: بینش افراطی» ارائه کرده است قابل مقایسه است.

این مفهوم را اولین بار جوزف نای از دانشگاه هاروارد در سال 1990 درکتابی، تحت عنوان «تغییر ماهیت قدرت امریکایی» مطرح کرد. وی در سال 2004 مفهوم قدرت نرم را درکتاب «قدرت نرم: راه موفقیت در سیاستهای جهانی» بسط داد.
در مقابل قدرت نرم واژه تهدید نرم معرفی می گردد که مفهوم ان را تحولاتی میدانند که موجب دگرگونی در هویت فرهنگی و الگوی رفتاری مورد قبول یک نظام سیاسی می شود درحال حاضر این واژه درسطح بین‌المللی به طور گسترده مورد استفاده تحلیل گران قرار گرفته است. به عنوان مثال هو جینتو، رئیس جمهور چین در هفدهمین مجمع حزب کمونیست در سال 2007 گفت: چین نیازمند افزایش قدرت نرم خود است، و روبرت گیت وزیر دفاع ایالات متحده درمورد نیاز به توسعه قدرت نرم امریکا صحبت کرد. در سال 2010، معاون سابق رئیس جمهور تایوان، به کره جنوبی سفرکرد و استفاده تایوان از قدرت نرم به عنوان الگویی برای حل درگیریهای بین‌المللی را حمایت نمود.

در ادبیات سیاسی ایران هم این مفهوم بسیار رایج است. ظاهراً واژه «جنگ نرم» نیز اشاره به همین مفهوم دارد.
جنگ نرم نوعی چالش ودرگیری بین کشورها است که در حوزه سخت افزاری و تسلیحات نظامی قرار نمی‌گیرد در حوزه محتوا ها و برنامه ها و نرم‌افزارهای قرار می گیرد که عمدتاً از جنس رسانه ها است بنا بر این هر گونه تقابل میان کشورها یا گروه های که با هم رقابت یا دشمنی دارند و در آن از ابزارهای رسانه ای، ابزارهای سایبری و نرم‌افزاری یا مغز افزاری استفاده می شود در دنیا به عنوان جنگ نرم یا soft war تلقی می شود در فضای جنگ نرم شما صحبت از موشک واسلحه وتانک، کشتی و هواپیما نمی‌کنید بلکه صحبت از ماهواره، اینترنت، روزنامه، خبر گزاری، کتاب، فیلم، سینما می کنید طبیعتاً سربازانی هم که در این جنگ نرم دخیل هستندو به سمت هم شلیک می کنند دیگر ژنرال ها، افسرها و نظامی ها نیستند بلکه روزنامه نگارها، سینما گر ها، هنرمندان و فعلان امور رسانه ها هستند .